Lotgevallen van  de Johanna - Stichting van evacuatie tot wederopbouw

"In een stad, waar zo weinig meer herinnert aan het oude, waar gordijnen en vloerbedekkingen dingen geworden zijn uit een ver verleden, waar veel puin ligt en alles geschonden is, waar herinneringen in oorlogsgeweld verloren gingen en waar bovenal sinds tien maanden elke gedachte gericht is op de toekomst, daar kost het achterom kijken moeite en scherpt de heugenis de angel van het leed."

"Op 6 juni begon de grote uittocht. Met de ouders van de kinderen bestond de afspraak, dat ze hun kinderen onmiddellijk naar huis zouden halen, zodra de invasie in Europa begonnen was.
Enkele dagen later waren we slechts overgebleven met zes kinderen, waarvan vier voogdijkinderen, die geen thuis hadden.Samen met het voltallige personeel maakten de kinderen een onvergetelijke week door van 17 tot 24 september, toen ook de vluchtelingen van de Rijnkant in de Johanna-Stichting werden opgenomen."

"Op zondag 24 september werden we gedwongen om op korte termijn te evacueren. Het Rode Kruis werd ingeroepen om te assisteren bij de evacuatie. Ze kwamen al heel snel, binnen een uur begon de evacuatie al." Onderweg volgde op de Koningsweg nog een oponthoud, omdat er op dat moment luchtgevechten aan de gang waren. Daarna ging de reis verder naar Otterloo, het natuurbad De Zanding. In een houten keet vonden ze een onderkomen. De zusters deden hun best om alles weer zo gezellig mogelijk te maken: "dekens werden opgehangen als gordijnen, een rode deken deed dienst als tafelkleed, tuinstoelen werden gehaald uit de badinrichting." Hier bleven ze tot 19 december. Daarna moesten alle evacuees weg en betrokken ze het Dienstgebouw Hooge Veluwe.

Begin juni 1945 keerden ze terug naar de Johanna-Stichting in Arnhem. De gebouwen waren getroffen door vijf voltreffers van zware granaten die heel erg veel schade hadden veroorzaakt. Het was een droevige aanblik en was te gevaarlijk. Er waren twee schoollokalen die voor bewoning in orde gemaakt konden worden. Van daaruit is de wederopbouw van de Johanna-Stichting begonnen.

"Omdat de gehele inventaris, van bed tot keukengerei, was gestolen was het van onschatbare waarde dat het Rode Kruis naast beddengoed, matrassen en bedden ook eetgerei en schoonmaakmaterialen aanvoerde."

In september 1945 heropende het huis weer voor alle kinderen. Toen werd pas duidelijk dat de kleding en het schoeisel van de kinderen vaak in hele slechte staat waren, terwijl de reserves van de Johanna-Stichting niet meer bestonden.

Nederlandsch Volksherstel, het Rode Kruis en het Centraal Comité Kinderbescherming zorgden toen voor kleding, schoeisel en extra voeding voor de kinderen.

Het jaarverslag wordt besloten met:

"Het werk van de Johanna-Stichting aan het lichamelijk gebrekkige kind zal niet vastlopen in tekorten aan geld of materiele goederen, maar zal met Gods hulp groeien en voortgang hebben."